Το άρθρο αναλύει τη σημασία της παρουσίας του 6ου Αμερικανικού Στόλου στη Μεσόγειο ως αποτελεσματικό εργαλείο άσκησης της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στην ευρύτερη περιοχή. Ο συγγραφέας επικεντρώνεται στην εξέταση τριών ξεχωριστών περιπτώσεων, (1) της κρίσης του Σουέζ του 1956, (2) του εμφυλίου πολέμου στον Λίβανο το 1958, και (3) του Πολέμου των Έξι Ημερών το 1967, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι, δεδομένης της διαφοροποίησης των πολιτικών στόχων των ΗΠΑ σε κάθε μία από αυτές τις περιπτώσεις, η χρήση της ναυτικής ισχύος του 6ου Στόλου προσαρμόστηκε έτσι ώστε να ανταποκρίνεται κάθε φορά στις απαιτήσεις.