Το άρθρο επιχειρεί μια αποτίμηση των παραγόντων που επηρέασαν τη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής του Κωνσταντίνου Καραμανλή κατά την πρώτη περίοδο της πρωθυπουργίας του (1955-1963). Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι παρά την ιδεολογική πόλωση που χαρακτήριζε τις διεθνείς σχέσεις κατά την ψυχροπολεμική περίοδο, ο Καραμανλής ουδέποτε παρασύρθηκε από τον έντονο αντικομουνισμό ο οποίος κυριαρχούσε στις χώρες του δυτικού κόσμου. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της καραμανλικής εξωτερικής πολιτικής έπαιξαν η γεωγραφία, οι ιστορικές αναφορές και η οικονομική ανάπτυξη και όχι ο ιδεολογικός παράγοντας.