Το άρθρο μελετά την ελληνογαλλική προσέγγιση των ετών 1959-1963, τόσο σε διμερές επίπεδο, όσο και στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Συνδέοντας τη νέα αυτή πρωτοβουλία με την επίλυση του κυπριακού ζητήματος - προτεραιότητα έως το 1959 της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής - ο συγγραφέας αναφέρεται επίσης στο ρόλο της προσωπικότητας των δύο ηγετών που με την παρουσία τους σφράγισαν τις εξελίξεις. Η υποστήριξη που παρείχε η Γαλλία στην προσπάθεια εισδοχής της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, υπήρξε δηλωτική και της ευρύτερης πολιτικής στήριξης απέναντι στην προσπάθεια της χώρας να κατοχυρώσει πέρα από την οικονομική ανάπτυξη, την εθνική ασφάλεια και την εδαφική της ακεραιότητα.